دفتر پژوهش های تحزب کمونیستی در ایران

جنبش کنونی قادر به دست یابی به بسیاری از مطالباتش است بدون اینکه الزاما رژیم سرنگون شده باشد. این تصور که گویا برای متحقق کردن هر خواست و مطالبه ای باید منتظر سرنگونی رژیم بود، بر این مبارزات حاكم است. برای سرنگونی حكومت اسلامی باید توده ها و جنبش های اجتماعی مختلف به خواستهایی ممكن و واحد دست یابند. خواست سرنگونی حكومت اسلامی ضمن اینكه خواست هر انسان آزادیخواهی درایران است اما ملزومات خود را دارد. تصور اینكه با تظاهراتهای خیابانی می‌شود حكومت اسلامی را پایین كشید غیر واقعی است. ما قبلاً در نوشته "مرگ مهسا امینی، سرنگونی جمهوری اسلامی، كدام سازمان و كدام رهبریʺ به این پرداختیم. دستگاه سركوب حكومت اسلامی هنوز فعال است. فیلم‌ها و عكس های دستگیرشدگان را علناً  نمایش میدهند تا همین امكان  سركوب را به مردم نشان بدهند. همین میتواند خواست "آزادی زندانی سیاسی" را به خواستی ممكن و همه گیر تبدیل كند و امكان سركوب را از حكومت اسلامی بگیرد و عملاً تناسب قوایی به نفع مردم و جنبشهای اجتماعی شان را فراهم كند.      

این خواست میتواند به سرعت به یک جنبش همه گیر و به یک مطالبه فوری میلیونی تبدیل شود. سازماندهی این جنبش از این لحاظ مهم وقابل توجه است که هم اکنون و حداقل جان بیش از ۲۰ هزار زندانی که فقط در همین مدت ۵۰ روزه دستگیر شده اند در خطر است. باید خواهان آزادی این زندانیان وهمه زندانیان سیاسی که سابقا دستگیر شده اند، بود. مردم همه این دستگیر شدگان را میشناسند. خانواده هایشان خواهان آزادی فوری آنها هستند، دوستانشان، همکارانشان و همسایه ها و همه خواهان آزادی عزیزانشان و سایر زندانیان سیاسی هستند. این مطالبه اگر به یكی از شعارهای اصلی تبدیل شود، آنچنان قدرت بالقوه ای خواهد داشت که بدون منتظر ماندن برای شکستن در زندان ها میتواند خود را به حكومت تحمیل كند وبا كشیدن دندان سركوب رژیم و دستگاه های ارتجاعی اش، هم همه آن عزیزان را آزاد كند و هم توازن قوایی بهتر را برای مبارزات آتی فراهم كند.
این تصور که آزادی زندانیان هنگامی ممکن می‌شود که جنبش کنونی قادر شود در زندان‌ها را بشکند، قبل از هر چیز به کارکرد و تاثیرات همه جانبه ای که به دست آورده است متکی نیست. تبدیل شدن خواست آزادی زندانیان سیاسی به مطالبه عمومی و همگانی خیابان و محل های کار و زندگی در میان همه اقشار، از جوانان، روزنامه نگاران، معلمان، خوانندگان و مبارزین انقلابی و كارگران زمین را بشدت زیر پای حاکمان داغ می‌کند وتوازن قوای بهتری برای جنبش سرنگونی فراهم میكند. تصوری که تحقق آزادی زندانیان سیاسی را به زمان در هم شکستن زندان‌ها موکول کرده است خود را از عمیق و توده‌ای كردن مبارزات انقلابی برای سرنگونی انقلابی رژیم محروم میکند.

اشکالی از سازماندهی که مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی می‌تواند به خود بگیرد از جمله تحصن، اعتصاب و تظاهرات هستند. این اشکال مبارزه و تمرکز بر این خواست بطور همه جانبه ای هم اکنون از سوی خانواده و بستگان زندانیان در جریان است و آنها به شدت نیازمند همراهی جنبش با آنها هستند. طرح این مطالبه در چنین ابعاد واشکالی، زمانی که سراسری است، تمام دستگاه های رژیم را ناچار به پاسخگویی به مطالبه آزادی زندانیان سیاسی خواهد کرد، بدون اینکه در انتظار شکستن درهای زندان بود. جنبش کنونی برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی نیازمند بکارگیری روش های خود در اتکا به سازماندهان و رهبران انقلابی اش است.


اسد گلچینی - بهرام مدرسی
دفتر پژوهش های تحزب کمونیستی در ایران